Może wszystko się jakoś ułoży! :)

Liczyłam. Wyliczałam. Nie wiem czemu. To dopiero był 28  dzień cyklu. Tylko i wyłącznie intuicja. Nawet w sklepie kupiłam i test i podpaski. Bo tego drugiego bardziej można by się było spodziewać. Nawet M. nic nie mówiłam, bo przecież kiedyś byłam już tak pewna, a okres jednak przyszedł 31 dnia. Ale jakaś ta cera moja taka ładna mimo, że przed okresem i włosy takie jak zawsze w ciąży miałam... No i brzuch... Boli i przestaje. Boli i przestaje... 30. dnia czyli w sobotę stwierdziłam, że robię test. Co ma być to będzie - ale naprawdę trudno było mi uwierzyć, że coś wyjdzie...

Ale spać jednak nie mogłam tej nocy bardziej niż zwykle,  a że Lolek wstaje po 5.00 znowu (!) to on, choć najmniej rozumny w całej rodzinie, był ze mną jako pierwszy świadek. Boziu jak mi się ręce trzęsły!!! :) A te kreski naprawdę się POJAWIAŁY! Dwie grube! Nie pozostawiające wątpliwości... Chciałam lecieć budzić M. Ale myślę: wytrzymam jakoś, niech on się chociaż wyśpi, bo mieliśmy przed sobą ponad 100 km drogi do jego rodziców - na weekend.

Zostawiłam test w łazience. Jak się obudził długo tam sobie dumał, ale jak zobaczył test to tylko usłyszałam: "O cholera!" i przyszedł uradowany od ucha do ucha. Niespodzianka się udała ;-)

No więc tak. 5 tydzień. Trzecie Maleństwo rośnie pod moim sercem.  Mi oczywiście jak zwykle trudno w to uwierzyć. Nikomu nie mówimy jakoś jeszcze. Czekam na wizytę u gina, na USG i bijące serce....  Jeszcze ze 2 tygodnie.... I kolejna ciąża tak blisko mojej siostry :) Oni gdzieś z miesiąc temu pochwalili się swoim trzecim potomkiem, ale byli tylko po teście.... My nie wiem, ale jakoś ostrożniejsi zawsze w tych kwestiach. Jak się dowiedzą, to oni najbardziej będą się śmiać :D

Mam nadzieję, ze znów będzie wszystko dobrze :) Modliłam się, by dziecko poczęło się w najodpowiedniejszym i dla niego i dla nas momencie. Przydadzą się wolne wakacje, odpoczynek od tej pracy, do której może już nigdy nie będę musiała wracać - albo jest szansa, że jak będę musiała wracać to dużo się zmieni? Jesteśmy chwilowo traktowane tak, że mam zamiar długo w ciąży nie pracować, z wielu naprawdę powodów, których aż nie warto wypisywać. Choć to o czym teraz piszę jest dla mnie jak matrix, że znowu ciąża, że znowu wolne ;-)

Naprawdę w to nie wierzę, bo ostatnimi czasy nic nie planowaliśmy, szliśmy na żywioł ;-) Także, nawet nie wiem za bardzo kiedy :P

I jak zawsze gdy uświadamiam sobie, że coś tak bardzo się zmieni w dość poukładanym życiu, to trudno mi sobie wyobrazić! Jak my będziemy radzić sobie z trójką? :)

Dziś w pracy zdałam sobie sprawę, że wszystko pozapominałam! Kiedy to trzeba na pierwszą wizytę, że są rzeczy, których powinno się unikać w jedzeniu... Choć mnie to pewnie i tak czeka hardcore i cukrzyca ciążowa... :P Nie pamiętam jak i co się odczuwa w ciąży...

Ale cieszę się :) Cieszę się stanem błogosławionym. Bo być może ostatnim w moim życiu. Cieszę się za to życie pod moim sercem. M. się mnie pyta jak to jest żyć z ta świadomością, że ma się w sobie drugie życie. Na początku mówię mu, ze jeszcze sama w to nie wierzę. Ale potem się zastanowiłam, że przecież już od początku jest we mnie ten przymus ochrony go, dbania o nie... No i jest ze mną w myślach non stop. Bez ustanku... Już nie da się zapomnieć...